Martes, Enero 7, 2014

VOLLEYBALL TRAINING!



First day of practice namin ng volleyball for BULPRISA, lahat sila full gear and talagang determinado matuto. Bago ko ituloy, inform ko na kayo na all of them are first-timer when it comes to playing volleyball maliban kay Denver(Pinakamabait).

I'll admit it, sobrang nahirapan ako sa kanila kasi bukod sa makukulit, gustong gusto nila sila ung nasusunod pero siyempre hindi sakin uubra yung ganun, kaya pumasok sa isip ko na maging strict for the sake of their development. "Mahirap maglaro ng hindi magkakasundo, mas lalong mahirap kung wala din kayong tiwala sa mga kasamahan ninyo", Yan ung linya ko every training namin, minsan mahinahon ko nasasabi madalas pa-sigaw kasi ba naman sobrang init na, pagod ka pa tas mga hindi pa nakikinig, haha kapag naaalala ko ung mga araw na un natatawa nalang ako. Pero ang sarap talaga sa feeling nung nakikita mo sila na isa-isang nag-iimprove at nagkakasundo(minsan) ng dahil sayo kahit hirap ka na mapapawi eh.

Last week na ng training namin for BULPRISA, dumadayo kami to other schools for tune-up games and okay naman ung nagiging training and play namin. Nagpapasalamat nga po pala ako sa VICRIS School, kay Ma'am Mateo(Principal of that school) and kay Sir John(their coach) for helping us(Our Team), Oh! muntik ko na makalimutan si Sir Omar(Trainor of Marian College) and Sir VInas(Owner of MC) Thank you din po ng marami. Back to Business,(hehe) Papalapit na ang BULPRISA at nakikita ko sa kanila na medyo kabado(siyempre naman first time nila eh.) pero lagi silang masaya, after training nagkakakwentuhan kami and nagkakaasaran about sa mga makakalaban nila although alam nila na malalakas ung makakalaban nila dinadaan nalang nila sa asaran(that's their way para maalis ung kaba na nadarama nila). Last day of our practice, hindi ko na sila masyado pinaglaro, kung makikita nyo naman sa video na in-attach ko kahit gustong-gusto nila maglaro hindi naman pwede at umulan kaya nung tumila na ung ulan tinatanggal namin ung mga tubig na nasa court para kahit papano makapaglaro nandun na maggasuhan, magbasaan, maghagisan ng bola(ung pambata lang naman haha), that day narealize ko na sobrang swerte ko na naging part ako ng buhay nang mga bata na to yung tipong kahit gaano kahirap ung ginagawa namin may mga paraan sila para maging masaya(kitang-kita naman na sobrang enjoy sila).

BULPRISA DAY! sobrang aga pumasok ng mga players at si Emman(the double spiker) ng pinasuot ko ung shorts eh baligtad pa hahaha(excited ata). 1st day ng BULPRISA hindi ko makakalimutan kasi ba naman magkahiwalay ang venue ng boys and girls kaya di ko sila makikitang maglaro kailangan isa lang muna samahan ko, pinili ko boys ng day 1 sobrang haggard, stress, panghihinayang ng feeling namin that time kasi first game namin alam nila at lalo na ako na kaya nilang manalo pero hindi kami pinalad same with the girls, okay lang naman sakin pati sa kanila kasi close game naman lahat ng games nila di sila nagpatambak un nga lang hindi nanalo, but it's okay.

After ng games nila kitang-kita ko sa kanila na gusto nila bumawi ung boys lalo ng ung girls(ung mga graduating, kasi last year na nila) Shiella, Paula, Darlene at Joanna, Sa part ko siyempre ang hirap lalo na kapag nakikita mo na nanghihinayang sila minsan sinisisi ung sarili ang sinasabi "sana ganito ginawa ko", "sana naipasok ko ung", "Sir, galit ka po ba?" Yan! puro ganyan ang naririnig ko kaya ang sinasabi ko sa kanila "Guys, always remember na hindi dito natatapos ang lahat actually ito palang ang first step natin kasi ung iba makakabawi pa next year and ung mga graduating makakapaglaro pa sila kapag nag-college sila".

"Learn from your experience", "Experience is your best teacher" ilan lang yan sa mga salita na gusto ko ipakita sa kanila na ung tipong hindi mo makakamit ang isang bagay na hindi ka nahihirapan kasi you should work for it. Kahit naman ako maraming failures na napagdaanan pero i'm still here, and still kicking wag mo susukuan ang isang bagay na alam mo kaya mo abutin. :)

Guys(to my players), Thank you! bakit? kasi sobrang dami ko natutunan sa inyo, Yes! I'all admit it di po ako showy(eto na nga gumawa na ko ng blog para sa inyo) pero alam nyo na sobrang proud ako sa inyo kahit lagi ko kayo nasisigawan, pinapahirapan, dinidisiplina andun pa rin ung paggalang nyo at dahil dyan Love you guys. Sa panibagong chapter ng career nyo always remember ung mga tinuro ko ah. :) Un lang.

BOYS:

Denver(pinaka-mabait), Dexter(humble to eh :)), Joshua P.(chickboy), Dave(hindi magaso), Henry(chickboy), Emman(double spiker), Carl Vince(man with a few words), Rivera(girl slayer), Lester(acrobat), Gian(parang hangin lang, di ko nararamdaman haha), and Dan(fast learner)

Girls:
Shiella(cool headed person, haha), Joanna(ays lang haha), Pau(hindi nagrereklamo), Darlene(the absent girl), Zayin(slayer), Aerene(fast learner), Jasmin(wala ako masabi sa kanya..), Hilarie(muse ng bayan), Aeshley(the cellphone girl), Shane(magaling magservice to ng nakatalikod haha), and Arleth(the model)

 

My favorite student's graduation speech!




To our school principal, Mrs. Genoveva C. Juaiting, faculty, staff, BOT Chairman, Mr. Emmanuel B. Gregorio, Guest Speaker, Engr. Mark Jerome S. Lapuz, Parents, Schoolmates, and Fellow Graduates, Good Evening.

I’m very honored to stand in front of you as the class valedictorian of SY 2012-2013, not only because of the award I received but because of what I have become!

March 19, 2013 marks the end of the first quarter of our lives. As we reach its finale, another venture will begin. This evening becomes now one of the special moments to remember. With this, let us acknowledge the people we have met, embrace the lessons we have learned, cherish the laughter we have shared, value the tears we have shed and treasure the memories we have made in many years.

Allow me to appreciate special persons who help me achieve my successes. First and foremost, I offer to the good Lord all my attainments. The challenges I had encountered shaped my determination and fortitude to deal life with faith and positively. Without Him, I am nothing and everything I have would be meaningless.

My parents provide whatever I need. More than material things, they sacrifice whatever they could just to endow what is good for me. They put me atop of their priorities without asking anything in return. For the utmost love, time, effort and sacrifices, thank you so much mommy and daddy. Your unconditional love teaches me to do likewise. I will do my very best to not disappoint you. My triumphs will also be yours.


And of course, not to forget our teachers who give so much patience, concern, care and love for us. Mrs. Geline C. Lao, Mrs. Florecel U. De Guzman, Ms. Kimberly Joy Dela Cruz, Mrs. Sherill S. Chico, Ms. Rose Anne Dela Cruz, to our best coach Sir Justine Jesmond Juaiting, and to our adviser, Mrs. Judy R. Angeles, maraming, maraming salamat po sa inyong lahat. Thanks for trusting and believing to my ability. All of you have contributed to who I am today kaya super thank you po!

Maraming salamat din Kuya Roger dahil lagi po kayong nandyan para bantayan kami at bigyan ng seguridad. Sa paglalaan ng oras na kausapin ako lalo na kapag naiinip ako dahil wala pa ang service ko. Salamat din po Kuya Nestor sa pagpapanatiling malinis ng aming classroom lalo na kapag nakakalimot kaming maglinis. Maraming salamat din kina Kuya Noel, Ate Salen at Kuya Nonoy sa pagtulong sa akin at sa aming lahat. Maraming salamat sa inyong mga advice! Na appreciate ko po talaga ang lahat ng mga ‘yon.

And to all my friends and classmates, thank you! For always being there for me and for supporting and encouraging me always. I will miss you all!

Thank you Lenard, Lexther, Denver and Willie for making me laugh always. Thank you din Ericka, Amanda, Cyryl and Anna Mae for always being there for me, especially when I need someone to talk with. Mami-miss ko din ang lahat ng mga pang aasar ninyo, Hannah, Denver, Reniel at Carlo. Anna Mae, thank you sa pagsama sa akin nung Field Trip kahit alam ko na gusto mong umatras sa pagsakay ng mga rides ay sinamahan mo pa rin ako kaya super thank you talaga. Hinding-hindi ko yun makakalimutan pati na rin ang paghahanap natin Cyryl at Dominic sa bus noong pauwi na tayo. Mamimiss kita ng sobra Hannah Ganda! Dahil ikaw ang laging nakapagpapatawa sa’kin at dahil din enjoy ka kasama. Mamimiss ko talaga yung boses mo na laging kumakanta ng “I’ll be there”.. Mamimiss ko talaga kayo! Kundi dahil sa inyo ay hindi laging masaya ang classroom natin.

I may not mention all your names but you know who you are. To those who did something special for me, thank you so much! To my best friend Nicole Allyson, thanks for being a true friend of mine and for always being there for me during the happiest, saddest and craziest happenings in my life. Ma-mimiss ko yung moments na para tayong may sariling mundo na tayo lang ang nagkakaintindihan. Salamat din sa pag bibigay mo sa’kin ng advice. You believe in me more than I believe myself. I really appreciate your care and love. Sabi mo nga, hindi lang tayo basta mag bestfriend dahil we’re sisters. Basta, thank you sa lahat ha. I hope that our friendship will last forever.  I love you so much Allyson!


Classmates, mami-miss ko nang sobra lahat ng tawanan, iyakan, kulitan at asaran natin. Remember, wala sanang makalimot sa lahat ng mga pinagsamahan natin. I’ll treasure all the memories that we have.


Hindi ko po itinuturing na ako’y matalino. Naniniwala po ako na lahat tayo ay pantay-pantay sa kakayahang ibinigay sa atin. Anuman ang naabot ko ay dahil sa pagsusumikap at pagtitiyaga sa pag-aaral. Hindi naging madali ang lahat ngunit naging determinado akong makamit ito para sa aking pangarap at pamilya.

Today is the start of establishing our dreams. May we have enough courage to face difficulties, faith to believe that we can be successful, hope in every perplexity, and optimistic in every odd situation.

Huwag nating kalimutan kung ano man ang ating natutunan, hindi lamang sa ating mga aralin kundi sa mga leksyon ng buhay. Huwag tayong magsawang mangarap at gumawa ng paraan para maabot ito. Higit sa lahat, tandaan natin na ang tunay na susi ng tagumpay ay ang tamang pag-uugali, kababaan ng loob, pagmamahal sa kapwa, pagiging simple at pagkakaroon ng wastong pananaw sa ating buhay.

The end of my elementary journey opens other opportunities for self-improvement. As I step on towards the second quarter of my journey, I will not forget to carry on all the hardships that shape me as Mhaxyn Villaroman. I would like to consider that whatever I have accomplished is just like an icing on a cake. It only represents the beauty of adversities. But what is more important is the worth of the hardship itself. Above it all are the virtues and teachings of life which become my armors against difficulties. Let us all study hard for our family, country and for those who will need our talents and skills.

To all of you, I humbly dedicate this. May we prove that we deserve to be called as graduates of BCFA. Thank you so much and may the good Lord bless us all.

To my fellow graduates, Congratulations to all of us!!!!